Bedankt Laura, om je verhaal met ons te delen. Je bent geen opgever, dat is duidelijk! Na een ivf-behandeling, bleef je ook tijdens de borstvoeding doorzetten met dank aan de vroedvrouwen van L'Origine.
Hieronder vinden jullie het verhaal van Laura:
Zoals plop zou zeggen: "Het begon allemaal deze morgen in mijn melkherberg.".
Toen we 30 oktober 2020 te horen kregen dat we (eindelijk) zwanger waren van ons WONDERtje, wist ik onmiddellijk dat ik graag, maar echt heel graag, borstvoeding wilde geven. (Ik dacht ook helemaal niet aan kunstvoeding en flesjes).
Na 3 maanden, en nadat we onze gezinnen op de hoogte brachten, gingen we de geboortelijst maken. Ook hier werd niets van flesvoeding opgezet, want ik ging borstvoeding geven.
Dagen werden weken, weken werden maanden. Rond maand 7 heb ik mijn man en mezelf ingeschreven voor de klaarstoomcursus die onze vroedvrouwen organiseerden.
Één van die workshops ging over borstvoeding. Ik weet nog dat dat voor mij heel interessant was en dat mijn man zei van "pff als man zijnde was dat toch de minst interessante workshop van de vier, want wij mannen kunnen geen borstvoeding geven.''
Twee maanden later kwam de uitgetelde datum wel zeer dichtbij (9/7/2021). Uiteindelijk ben ik 2 dagen overtijd gegaan.
Na een bevalling van 15uur konden we eindelijk ons wonder (zoontje) ontmoeten. Na de skin to skin en de nodige verzorging (zowel voor onze zoon als voor mezelf), kreeg ik hem terug bij mij en mocht ik voor de eerste keer borstvoeding geven. Wat een zaligheid! Hij dronk ook onmiddellijk, dus ik was zo fier als een gieter: ‘we zijn vertrokken!’.
Maar helaas, niets was minder waar.
De eerste dag thuis (één dag na de bevalling)
ging alles nog goed. Maar toen we eenmaal de nacht waren ingegaan, merkte ik dat het drinken aan de borst minder goed ging. De volgende ochtend ging het precies nog moeilijker, maar gelukkig kwam de vroedvrouw op bezoek. Tijdens het wegen merkten we op dat ons zoontje héél geel zag en veel gewicht was verloren (7%). Ik gaf ook aan dat ik merkte dat hij minder goed dronk en precies niet zo actief was (comateuze baby).
Vanaf dat moment is de rollercoaster begonnen.
We begaven ons op een TGV trein en onze overlevingsmodus nam het over.
In samenspraak met de vroedvrouw heb ik mijn schoonzus gebeld: zij was 7,5 week eerder dan mij bevallen en had al moedermelk in de diepvries liggen.
We kregen een zakje moedermelk van haar, want kunstvoeding hadden we natuurlijk niet in huis.
Gelukkig hadden we bij de gratis "roze doos" een flesje met een 0 speen gekregen (dus ik raad ook iedereen aan om toch 1 flesje in huis te hebben met een 0 speen). We hebben de moedermelk "au bain marie" opgewarmd (en damn, wat duurt dat lang als je daar op moet wachten).
De vroedvrouw had ondertussen al een bloedafname gedaan bij zoonlief, kunstvoeding opgeschreven om te gaan halen bij de apotheek en haar collega gebeld i.v.m. het huren van een kolftoestel. Met mijn melkproductie was niets mis, maar zoonlief had de energie niet om aan mijn borst te drinken.
Gelukkig dronk hij de moedermelk van mijn schoonzus goed via het flesje.
Wat een opluchting dat hij dronk. Zo had hij toch nog wat moedermelk binnen.
Overkop zijn we toen met ons allen in de auto gesprongen en naar vroedvrouwen L'Origine gereden om het kolfmachine te huren.
Terug thuis maakte ik direct gebruik van het kolfmachine, maar er kwam geen melk uit.
Ik vond dit zo raar! Na 15 minuten probeerde ik het opnieuw en kwamen we er achter dat je de zuigkracht kon instellen. Dus deze wat hoger gezet, en ja hoor, het goud liep eruit.
De geelzucht werd minder en ons zoontje reageerde weer beter. Het had gewoon tijd nodig vooraleer dat het weg was.
Ondanks dat de geelzucht minderde, bleef het drinken aan de borst toch een moeilijk verhaal.
De vroedvrouw controleerde zijn lipbandje en tongriempje waarop bleek dat beide te strak waren. Ze verwees ons door om dit weg te laten laseren en we kregen een tepelhoedje om het drinken aan de borst te vergemakkelijken.
De hoofdzaak bleef: beiden borsten kolven en de melk via de fles geven.
Het voordeel hiervan was wel dat ook de papa en familie een flesje moedermelk aan hem konden geven. Heel af en toe lukte het om hem rechtstreeks van de borst te laten drinken, via het tepelhoedje weliswaar. Wat een zalig gevoel was dit.
21 juli konden we langsgaan om het tongriempje en lipbandje te laten laseren.
Het was een ingreep van niets en hij gaf geen kik. Ons zoontje kon ineens zijn tong uitsteken (en wat deed hij dit maar al te graag ). Vijf uur na de ingreep, heb ik mijn rechterborst met tepelhoedje aangeboden. En ja hoor, hij dronk.
Toch had hij wel wat hinder van de ingreep waardoor het gemakkelijker was voor hem om via het flesje de moedermelk te drinken.
Het kolven ging steeds beter. We bleven gemotiveerd en bleven oefenen. Maar het leken toch telkens twee stappen naar voor en eentje terug te zijn: de ene dag dronk hij vrij goed, de andere bleef hij te boos en ongeduldig aan de borst. De melk leek niet snel genoeg te komen.
Toen zijn we gestart met tijdens het drinken aan de borst (met tepelhoedje) gelijktijdig met een spuitje afgekolfde moedermelk in zijn mondje te spuiten om hem te motiveren en te belonen.
Omdat het drinken aan de borst zo moeilijk bleef lopen, dacht de vroedvrouw dat hij misschien spanning had op zijn kaak. Dat zou de reden kunnen zijn waarom hij zijn hoofdje niet goed naar links kon draaien, waardoor het drinken aan de borst zo moeilijk ging én waardoor hij de linkerborst zelfs weigerde.
In augustus zijn wij hiervoor naar de osteopaat gegaan. Na dit bezoek begon hij te drinken aan de borst met tepelhoedje en moesten we enkel nog stimuleren met het spuitje.
De dag erna is hij uit zichzelf beginnen te drinken aan de borst met tepelhoedje. Zowel rechts als links. Hij had geen spuitje meer nodig! Sinds deze dag moest ik ook niet meer systematisch kolven.
Slechts 1x omdat mijn borsten op springen stonden, alsook de dag erna nog 1x. Mijn borsten waren nog niet afgesteld op de vraag van onze zoon, maar op het frequent kolven.
Als ik heel eerlijk ben, begonnen we op een gegeven moment de moed te verliezen en zagen we het niet meer goedkomen.
Maar nu ben ik zo blij met ons doorzettingsvermogen! We waren blij dat ook mijn man de workshop omtrent borstvoeding had gevolgd. Hij was even gemotiveerd om de borstvoeding te laten slagen. Zonder zijn hulp en steun was het niet hetzelfde verlopen.
Mijn liefste man en onze omgeving steunden mij en Tibe, en hielpen waar nodig.
Zo hielpen ze bijvoorbeeld met de spuit te vullen of hem te belonen terwijl ik hem én het tepelhoedje vast hield. Ook zorgden ze ervoor dat ik zelf niets te kort kwam tijdens de borstvoeding, door mij drinken aan te bieden, een boterham te smeren,…
Ze gaven op een gegeven moment aan (toen Tibe drie weken oud was): "Amai, dat je daar zo kalm onder kan blijven, ik zou het al lang opgegeven hebben".
Gelukkig hebben we het niet opgegeven!
Vanaf dat moment konden we eindelijk GENIETEN van de borstvoeding!
Geduld is een mooie zaak.
Wil jij ook jouw verhaal delen? Neem gerust contact op via mom.and.beyond@outlook.com. Ik wil niet alleen mijn verhaal bespreekbaar maken, maar ook dat van alle andere mama's. Laten we er samen voor zorgen dat mama’s zich niet alleen voelen, door middel van onze verhalen te delen.
